БУЛГИЛХА

үйлэ ү. 1) уһанай болон шэнгэн бодосой һабаараа дүүрэн салгидаха, адхарха (плескаться через край – о жидкости): Зунай һайхан сагта урда голоор Үрмэ горхон булгилан урдажа, булаг шэнги тунгалаг сэбэрхэн уһаяа мэлмэрүүлэн байха (Х. Намсараев); 2) зүрхэнэй шангаар сохилхо; шуһанай лугшаха, бусалха; ямар нэгэн мэдэрэлэй орьёхо, халиха (сильно биться – о сердце; вскипать – о крови; переполнять – о чувствах): Теэд, юундэб даа, хододоол хүлисэжэ шададаг эхын зүрхэн hѳѳл хүндүүлхэйгээр булгилан сохилоод абаа hэн (Г.-Д. Дамбаев); Шуһамни булгилаад, хоолойм / мохитоодхидог һэн (Д. Улзытуев); Инаг дурамнай энэ аршаан шэнги арюунаар булгилжа байг (Ц.-Д. Хамаев).