БУЛГА(Н)

(Н) 1. юум. н. үнэтэ арһатай, уулата ой тайгаар амидардаг, хүнэриин түрэлэй бишыхан мяхаша зэрлиг амитан (соболь): Жэшээлхэдэ, булган гансал мяхаар хооллодог бэшэ, мүн ургамалта тэжээл эдидэг гэжэ һаянай тодорхойлһон байнабди (Б. Мунгонов); гэндэ булган түнх., аха эрэ булган (самец соболя); эмэ булган үлэгшэн булган, эхэ булган (самка соболя): Нохойгоор агнахада эрэ, эмыень илгаруулхань хүшэр, заримдаа эхэ булган баригдашадаг (С. Доржиев); тагнын булган Тыва ороной дэбисхэр дээрэ амидардаг булган (тувинский соболь); хүбүүн булган зургаа һара гүйсѳѳдүй булганай гүлгэн (детёныш соболя до шести месяцев); 2. тэмд. н. 1) булганда хабаатай, булганай арһаар оёгдонхой (соболий): Энээхэн булган дэгэлээ үмдѳѳд байхадань, дэлхэй дээрэ тэрээнһээ сэбэр хүн олдохогүй! (А. Ангархаев); Буугаагүй айлшанда булган олбог дэбдихэ (Оньһ. ү.); 2) шэлж. булганай арһан шэнги, соол хара (соболиный): Хара булган зэрлиг дайдынгаа далда гүн руу зүнгѳѳрѳѳ нүүжэ ерэбэ гү? (Д.-Д. Дугаров).