БОЛДИРУУ

юум. н. 1) жэгдэ бэшэ, нүхэтэй, һүбэтэй, ялхи болдосог газар (ухабы, бугры): Шабар шабха сасаруулан, намаг болдируу соогууршье харайлганаб (Ц. Шагжин): 2) бадха, эшэргэнэ үбшэн (прыщи, сыпь): Һоно батаганаанда хүзүү, нюураа болдируу болотор хазуулаад, гэртээ бусахадаа… (Ц. Шагжин); 3) сэл. даари, тугадай яра (короста у телят); 4) барг. бэһэлиг (кольцо): ута нарин хургандаа һайхан болдируутай эхэнэр.