БАРЮУҺАГҮЙ

1. тэмд. н. 1) бэеэ баридаггүй, хүлеэсэгүй (невоздержанный, несдержанный); 2) сүлѳѳ, таталюургүй, һаатаха юумэгүй (свободный, без обузы): Барюуһагүй энэ залуу хойто зүгэй нютагта хүдэлхѳѳрѳѳ хүдэлжэ гараа һэн; 2. наречи һаатангүйгѳѳр, удаарангүйгѳѳр (без задержки).