БАРИЛДАЛГА

юум. н. 1) хоёр хүнүүдэй хүсэеэ туршалсажа, хэн нэгэеэ газарта унагааха гэһэн һэдэлгэ (спортивная борьба): Харбалга үгыдэ мэргэшүүл олон, барилдалга үгыдэ бүхэшүүл олон (Оньһ. ү.); 2) холбоон, нэгэдэлгэ, залгалдалга, холболдолго, ниилэлдэлгэ (связь, соединение): барилдалга болгожо гагнаха; 3) будд. үйлэ хэрэг (действие, деяние, поступок): буянта барилдалгада хэшээхэ; 4) будд. хэрэглэлгэ, дүн (применение, результат): Тиигээд тэрэнээ танай бэри болгожо үгэхэ болоод байхадаа, … ехэл зол хуби, эртын буянай ямар нэгэн барилдалга байгаа байна (Х. Намсараев).