БАЛМАД

1. тэмд. н. 1) яншаа, хэрүүлшэ, ухаагүй, оболигогүй (вздорный, сумасбродный, взбалмошный): Балмад тэнэг һаа, дэмы шадал бэшэ гү? (Д. Улзытуев); 2) аюултай, уршагтай (авантюрный, рискованный): – Тиимэшье гэе. – Дагбаев зүбшѳѳһэн мэтэ. – Теэд энэмнай балмад ябадал болоно бэшэ гү? (В. Гармаев); 2. юум. н. 1) уймар, тэнэг хүн (сумасброд, глупец); 2) уршагта ябадал һайшаагша, мэхэшэн (авантюрист): Балмад гаргаашад арадтаа хүндэгүй.