БАЙШАН(Г)

юум. н. 1) хүнүүдэй ажаһуудаг, хүдэлдэг гэр, барилга, ямар нэгэн эмхиин гэр (изба, дом, здание, корпус): Энэ болбол һаалиин байшангһаа зүүн тээшэ гурбадахи, Должон Гамаа хоёрой байдаг тэбхэрхэн сагаан байшан (Ц. Дон); байшан гэр байрын, ехэнхидээ бүдүүн монсогор модоор баригдаһан гэр (бревенчатый дом): Революциин һүүлээр орон нютагһаа зугадажа ошоһон Сандан ноёной байшан гэр соо Хангилай сомоной зүблэл ороһон юм (Ц.-Ж. Жимбиев); уншалгын байшан түүх. номой сангуудай үгы сагта хүдѳѳ нютагуудаар байһан ном, шэнэ сонин уншаха тусхай гэр (изба-читальня): Хотоной һургуулиин багшанарай семинар Һүдэнтын уншалгын байшанда зарлагдаба (Б.-Б. Намсарайн); соёлой байшан хүн зоной ажалай һүүлдэ амарха, наада зугаа эмхидхэдэг, зүжэг наада харуулдаг уужам салуу, гоё шэмэглэлтэй гэр (дом культуры): Үдэшэлэн Соёлой байшан соо уран һайханай бүлгэмэйхид буряадай үбгэн түрүү уран зохёолшо Хоца Намсараевай «Тайшаагай ташуур» гэжэ зүжэг наада харуулба (Б. Мунгонов); үхибүүдэй байшан эсэгэ эхэгүй гү, али тэдэнэй харгалзалгагүй үлэһэн үхибүүдые хүмүүжүүлгын газар (детский дом): Үхибүүдэй байшанда үгүүлэнгүй, нэгэ арга оложо, ѳѳртѳѳ абаха байгаалта даа (Б. Мунгонов); 2) хори, сэл. хото (город): Салингаа абаад лэ байшан гарадагби; байшан город хото (город): Хари… байшан городнайшье олоной газар даа, хүрьгэнтэнѳѳ хаагуур тэнэжэ олохобиб даа (С. Цырендоржиев); Байшан (гү, али Yдын байшан) түүх. Дээдэ-Үдэ, Улаан-Үдын хуушан нэрэ (Верхнеудинск): Үдын байшанда алба оруулхаяа, эд бараа худалдажа абахаяа ерэһэн буряадууд тэдэнэй хажууда ерэжэ, һонирхонод (Б. Санжин, Б. Дандарон); Сэлэнгын байшан Селенгинск (Селенгинск): Тээсгэн Сэлэнгын байшан орохо гэжэ ябатарни эдэнэр баряад, абажа ерээ һэн (Б. Санжин, Б. Дандарон); ○ гэр гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.