БАЙРЛАХА

үйлэ ү. 1) һуурижаха, түбхинэхэ, газар байра эзэлхэ (находиться, обосновываться, базироваться): Хоёр үдэрэй үнгэрһэн хойно Доржиев һамга абажа, заахан сайлалга хээд, эхэ эсэгынгээ гэртэ байрлаба (В. Гармаев); 2) байра хүлһѳѳр абаха (снимать квартиру): Анна Михайловна гэжэ ород хүгшэнэйдэ һарын арбан табан түхэригѳѳр байрлаха болооб (С. Цырендоржиев); 3) хаш. ябаха, арилха (уходить).