БАГЛАГАР

тэмд. н. 1) бүлэглэн суглараад, харлажа байһан, үдхэн (густой): Сэнхир сонхотой, ногоон хушалтатай, шобхо оройтой гэр баглагар модод дундуур харагдана (Ч. Цыдендамбаев); 2) хара бараан үнгэтэй (тёмный): Ониб-аниб мэшэеэһэн үй түмэн одо мүшэдшье баглагар хара үүлээр бүрхѳѳгдэнхэй (М. Осодоев); 3) бурьяһан, пас-пас гараһан (клубящийся): Тэрэнь баглагар хара утаатай улаан дүлэ хаяад, үмхэй муухай үнэртэйгѳѳр шаршаганан дүрэбэ (Б. Мунгонов); 4) зосоо муу, бүглэрэнги, хүндэ, аягүй (тяжёлый, неприятный): Мүнѳѳшье досоонь баглагар зандаа ябаба (А. Жамбалдоржиев); Тамарын досоо туулгандли хүндэ боложо, тангалайдань нэгэ баглагар юумэн амииень хаахаяа һанаад, зохолгоод абаба (С. Цырендоржиев).