АЯТАЙ

1. тэмд. н. 1) таатай, тааламжатай, дура татамаар, һайхан (приятный): Шэнэ сагаан бүд бүрилгэтэй, һэрюухэн, аятай унтари соо ороходоо, Намжал бүхы бэеэ тэниилгэн һуняажа, ѳѳрѳѳ ѳѳртѳѳ энеэбхилнэ (К. Цыденов); Ая гангын үнэр һайхан, аятай үреэлэй үгэ һайхан (Оньһ. ү.); аятай зохид а) тааламжатай, һайхан (приятный, хороший): Мариягай халуухан жэнтэй бэеһээ духиин аятай зохид хангал Гончиг Доржиевичай хамар руу хүнгэхэн урасхалаар сорьёно (С. Цырендоржиев); б) тааруу, таатай зохид, боломоор (подходящий, пригодный): Талын саһан эреэлэн хайлажа, хонидой һалхи һүрин хагдалхада аятай зохид саг ерэбэ (А. Жамбалдоржиев); аятай зохид мэдэрэлдэ абтаха таатай, зохид һайхан мэдэрэлдэ эзэлэгдэхэ (быть охваченным приятным чувством): Тиихэдэнь бүхы бэеэрээ уни бутаран, сэдьхэлни хүлгэжэ, аятай зохид мэдэрэлдэ абтаад, толгоймни эрьехэдэл гэбэ (Д. Доржиева); 2) таарамжатай, боломоор, ябахаар, хэрэглэмээр (подходящий, годный, благоприятный): Эндэ ехэл аятай нютаг гэжэ би ѳѳрѳѳшье һанадагби (Ч. Цыдендамбаев); аятай ушар тааруу, таатай зохид ушар (подходящий, благоприятный случай): Дахин хэзээшье иимэ аятай ушар дайралдахагүй (Д. Доржиева); 3) зохид, таатай (приличный, пристойный); 4) үгѳѳ ойлголсохоор, үгэ дууламгай, налархай (покладистый, сговорчивый): Бригадирнай ехэ аятай хүн; 2. наречи тааламжатай, таатай, гоё (приятно, отрадно, хорошо): Хюһаран үнеэдэй һүн үдхэн байжа, хурга тухай зузааншагаар зогсоһон сүсэгы хуулахада аятай, хүнгэншье һааб даа (М. Осодоев); аятай зохид таатай, гоё (приятно): Сѳѳрэм нуур тээһээ үдэшын һэбшээ татажа, зуһалангай оршондо ехэл аятай зохид, һэрюухэн болонхой (Б. Мунгонов); Дүүхэйтэй зэргэлжэ хатархадань, аятай зохид байгаа (М. Осодоев); 3. хэлэгшын үүргээр хэрэгл. тааламжатай, гоё, зохид (приятно): Мүнѳѳ һэрюун байхадань, хүбүүнэй ажаллахада аятай (Ц.-Ж. Жимбиев).