АҺАН

наречи эгээл, тон (самый): Хамаг зоной аһан урда тээ үбгэн наһатай болоһон үзүүр баяшуул зогсонод (Д. Батожабай); Аһан бэрхэ һурадаг, багшанартаа ото магтуулдаг, хожом холо ошохо тархитай, һонор хүн гэжэ нэршээ (Ц.-Д. Хамаев); аһан һайн эгээн һайн, эрхим, тон һайн (лучший): Хамаг зүүдхэлээ зүүһэн, аһан һайн гоёлой хубсаһа үмдэһэн эхэнэрнүүд хаалгын зүүн талаар зогсоно (Б. Санжин, Б. Дандарон); аһан түрүүн юунһээшье түрүүн, эгээн түрүүн (первым делом): Байза гээ, аһан түрүүн Улаан-Үдэ ошожо, тэрэ үхибүүень хаража ерэхэ хэрэгтэй гээшэ аабза (Б. Мунгонов); 2. тэмд. н. бии үгы, байгаа (имеющийся, существующий); аһан шадаараа (гү, али хабаараа) бии үгыгѳѳрѳѳ, бүхыгѳѳрѳѳ (во всю мочь, изо всех сил): Урдаһаань бишыхан басаган һүрэг шонодо намнагдаһандал, аһан шадалаараа гүйжэ ябаба (А. Ангархаев); Айжа абирташаһан Яабагшан Сэсэгэй урдаһаа бэлтысэ хараад, гэдэргээ һэмээхэн сухариһаар сухарижа, аһан хабаараа тэрьедэн гүйшэлэй (М. Осодоев).