АРЮУХАН

тэмд. н. 1) сэбэрхэн, хирэ тооһогүй, тунгалаг (чистенький, прозрачный – о воде): Тиибэшье, бултанайнь дундаһаа нэгэ хоолой үлүү ульгамаар, угалзата арюухан торгон дээгүүр тоһон бүмбэгын мухариһандал адляар гарана (Ч. Цыдендамбаев); Тэрэнэй арюухан уһан дээгүүр аалихан һэбшээн наадахадал гэнэ (Ц.-Ж. Жимбиев); 2) шэлж. илдамхан, зохидхон, хѳѳрхэн, һайхан, наартайхан (милый, пригожий, славный, красивый): Харин минии арюухан Должодоор ѳѳрынгѳѳ тэнэг хүбүүндэ гэргэ хэжэ, ехээр жаргахань гээбы! (Х. Намсараев); 3) хёрхо, эли тодо (ясный – о глазах): Анханһаа хойшо арюухан нюдэдынь улам хёрхо харасатай, улам бүри урин һайханууд болошоо гэхээр (Ч. Цыдендамбаев).