АРГАТАЙ

1. тэмд. н. 1) һанаамгай, шадамар, шуран, һубэлгэн, түргэн ухаатай (ловкий, умелый, находчивый, предприимчивый): Баяр хүбүүн ганса хүнэй хэхээр бэшэ юумые, амитан хадаа аргатай гэжэ, хүшэжэ барижа байгаад лэ, һүүлшынгээ модые дэбдижэрхибэ (Ц.-Ж. Жимбиев); Амиды хүн аргатай, аргалтай гал согтой (Оньһ. ү.); аргатай башатай мэхэтэй, альбан (хитрый, лукавый, игривый): Ахынгаа аргатай башатай байһанда урмашана (Ч. Цыдендамбаев); 2) боломжотой, шадабаритай (имеющий возможность, умеющий реализовать задуманное): Норжимо аргатай байгаа хадаа ябуулга хэг лэ (Д. Эрдынеев); 2. хэлэгшын үүргээр хэрэгл. шадаха, боложмотой байха (иметь возможность): Эдэ хоёр асариин талмай тээшэ хараһан туургануудынь хуу сэлеэтэй, тиимэһээ хоёр гүрэнэй түлѳѳлэгшэд бэе бэеэ харалсажа һууха аргатай (Б. Санжин, Б. Дандарон).