АМЯАРАА

1. тэмд. н. аминдаа, тусгаар, тусгаарлагданги, тусхай, онсогой (отдельный, особый, обособленный): Тэрэнэй дүү хүбүүд амяараа айлнууд боложо гарахадаа, ѳѳһэдын сахюусаниие залажа асардаг байгаа (В. Гармаев); амяараа зон үмсэ, үмсын ажалтай зон (единоличники); 2. наречи хэнһээшье дулдыдангүй (независимо, отдельно): Харин ондоо хоёр нугаһад бусадайнгаа абяа аниртай һүрэгһѳѳ холодоод, амяараа байхаданад (Х. Намсараев); амяар амяараа ондо ондоо газарта, бүлэг бүлэгѳѳрѳѳ (по отдельности, порознь): Хурьгад томо жэжээрээ гэхэ гү, гараһан түрэһэн үдэрѳѳрѳѳ бүлэг бүлэг болгогдожо, амяар амяараа хаамжанууд соо хаагданхай (Б. Мунгонов); хара амяараа һууха амяарлан, онсогой ябаха (действовать по своему усмотрению): Хара амяараа ябаһан Майдарта Намсараев иигэжэ юундэ хоролхохо болобоб гэхэдэ… (Д. Эрдынеев).