АМИТАЙ I

тэмд. н. 1) амиды (живой, одушевлённый): Дүтэ наашаа амитай амитан харагдабагүй (С. Цырендоржиев); Үдэр бүри үзэжэ хаража байдаг юумэнүүдынь тэрэ үедэ дууһан амитай болошоод, Алдартай хамта дуулалсажа, юрэ бусаар һалбаран байхадал гээ (Ц.-Д. Хамаев); бүхэ амитай сүлхэ, эсэдэггүй (выносливый); нохой амитай долоон голтой, тэсэмгэй, үхэжэ үгэдэггүй (выносливый); нэгэ амитай нэгэ һаналтай (единодушный, солидарный): Бидэ арбан нэгэ хүн шэнгеэр, нэгэ амитай болоод ябаагүй һаа, сохом хосорхо бшуубди! (Ц. Цырендоржиев); амитай амигүй хоёрой забhарта үхэлэй богоһо алхаха туйлда хүрэхэ, үхэл амидын эрмэг дээрэ байха (быть в очень тяжёлом состоянии, ≈ быть между жизнью и смертью, на грани смерти): …Ямаахан хүгшэн хубсаhагүй, газар тэбэрин, амитай амигүй хоёрой забhарта үе үе голhоо татагад-татагад гэжэ хэбтээ бэлэй (Х. Намсараев).