АМАРАЛТАГҮЙ

1. наречи амарха заб зайгүйгѳѳр, торон тогтонгүйгѳѳр, һуун байнгүй, хододоо (без отдыха, неустанно, беспрестанно): Минии мэдэхын тиимэл муу зантай хүн хаям, абаха эдихын лэ хойноһоо амаралтагүй ама шүдѳѳ хабиржа тамшаажа һуудаг аад лэ… (Х. Намсараев); 2. тэмд. н. эсэхые мэдэнгүй, эсэн сусангүй (беспрестанный, неустанный): амаралтагүй ажал.