АЛДАНГҮЙ(ГѲѲР)

(гѳѳр) наречи 1) харааһаа гаргангүй, табингүй, болингүйгѳѳр, һалангүй (не упуская, не спуская глаз): Санжа духаряагаа амандаа хүргэжэ ябатараа, хэншьеб намайе алдангүй гэтэнэ гэжэ бүтүүгээр мэдэрбэ (А. Ангархаев); нэгэшье үгэ алдангүй шагнаха ехэ анхаралтайгаар шагнаха (очень внимательно слушать): Тэдэнь нэгэшье үгыень алдангүй шагнаха гэһэндэл, ама руунь сабшалаагүйгѳѳр гэтэшэнхэй (Б. Мунгонов); замаа алдангүй ябаха зүг шэгээ барижа, сэхэ ябаха (идти в нужном направлении): Энээнэй зааһан замые алдангүй ябажа, эрэ нэрээ нэрлүүлхэ гээшэ эрхим дээдэ жаргал, энхэ хүнэй баяр лэ (Г. Цыдынжапов); 2) эндүүгүйгѳѳр (безошибочно): Тэрэ Хуаагай инсагаалхые мянган адуун сооһоо алдангүй таниха бшуу (Д. Эрдынеев); 3) оножо, тудажа (без промаха): Хажуу тээшээ һугаржа зайлаха аргагүй байдалда ороод, модоной үзүүртэ малгайгаа хэжэ үргэхэдэнь, алдангүй тудадаг байгаа ха юм (Ц.-Д. Хамаев).