АБАРИ

юум. н. аяг, зан, аяг зан (характер, нрав): Хүнэй эрид хатуу зан үнэншэ сэсэн абаритайнь зэргэшэн ябахадаа һайн ха юм (Ч. Цыдендамбаев); абари зан а) аяг зан (нрав, характер): Тиигээд ѳѳрѳѳ ажалша бэрхэ, абари зан һайтай, үнэншэ сэхэ хүн бэлэй (Х. Намсараев); б) үйлэ, үйлэдэл, үйлэ хэрэг (поступок): Нүхэрэйнгѳѳ абари зан гайхаһан Иванай хойноһоонь ооглоод, үүдэеэ нээжэ харахадань, тэрэнь Түмэнэй хойноһоо гол тээшэ гүйжэ ябаба (Б. Санжин, Б. Дандарон); абари һайта һайн һанаатай, үгѳѳ ойлголсохоор (добрый, покладистый): Абари һайта арба хонохо, ама муута хээрэ хонохо (Оньһ. ү.); абари муута муу һанаатай, хүнѳѳр таарадаггүй (вредный, неуживчивый): Абари муута ноёнтой нэгэдэнхаар, ангууша нохойтой нүхэрлэһэн дээрэ (Оньһ. ү.); ○ ааша, зан гэжэ үгэнүүдтэй парн. хэрэгл.